Een wat vochtige tuin biedt minder mogelijkheden.
Gelukkig is er binnen het geslacht wilg grote variatie.
De wilg staat graag in de volle zon.
Op droge grond gedijen salix eleagnos en salix exigua het prima.

Bloei: maart, gele katjes
Volwassen hoogte: 20 meter
Grondsoort: voedzaam, humusrijk, goed gedraineerd, veel water in de directe buurt
Standplaats: zon, halfschaduw
Bladvorm: lancetvormig
Winterhardheid: zeer goed
Snoei: Vormsnoei toepassen in de wintermaanden
Opmerkingen: De bekende treurwilg, goede parkboom voor plekken met veel ruimte rondom, twijgen zullen tot op de grond neerhangen

Standplaats: -
Grondsoort: -
Bloemkleur: -
Bloemhoogte: -
Bloeiperiode: -
Bladkleur: -
Planthoogte: -
Vruchten: -
Wintergroen/Bladhoudend: -
Aantal per m²: -
Winterhardheid: Goed (Nederland: USDA: 7a/7b, RHS: H6)
Type: -
Windbestendig: -
Toepassing: -

Bijzonderheden: ----

De amandelwilg (Salix triandra) is een plant, die behoort tot de wilgenfamilie (Salicaceae). De struik kan goed tegen overstromingen. De amandelwilg komt voor in Eurazi.

De struik wordt 1,5-4 m hoog. De olijfgroene tot roodbruine, afbladderende bast van de twijgen is glad en breekt niet makkelijk af. Daaronder is de stam kaneelkleurig. De jonge, kale twijgen zijn geelgoen tot bruinachtig. De verspreid staande, 6-10 cm lange, lancetvormige bladeren zijn van onderen kaal en blauwgrijs van kleur. Van boven zijn de bladeren iets glanzend. De bladeren zijn drie tot vijf maal zo lang als breed. De meestal blijvende, niervormige steunblaadjes zijn groot.

De amandelwilg is tweehuizig en bloeit in april en mei tegelijk met het verschijnen van de bladeren. De bloeiwijze is een katje. De vrouwelijke bloeiwijze is 4-8 x 0,5-1 cm groot. De mannelijke bloem heeft drie meeldraden en twee honingschubben, terwijl de vrouwelijk bloem drie stempels en n honingschub heeft.

De struik komt voor langs rivieren, sloten, in grienden en open loofbossen.

Bron: Wikipedia.nl

De amandelwilg (Salix triandra) is een plant, die behoort tot de wilgenfamilie (Salicaceae). De struik kan goed tegen overstromingen. De amandelwilg komt voor in Eurazi.

De struik wordt 1,5-4 m hoog. De olijfgroene tot roodbruine, afbladderende bast van de twijgen is glad en breekt niet makkelijk af. Daaronder is de stam kaneelkleurig. De jonge, kale twijgen zijn geelgoen tot bruinachtig. De verspreid staande, 6-10 cm lange, lancetvormige bladeren zijn van onderen kaal en blauwgrijs van kleur. Van boven zijn de bladeren iets glanzend. De bladeren zijn drie tot vijf maal zo lang als breed. De meestal blijvende, niervormige steunblaadjes zijn groot.

De amandelwilg is tweehuizig en bloeit in april en mei tegelijk met het verschijnen van de bladeren. De bloeiwijze is een katje. De vrouwelijke bloeiwijze is 4-8 x 0,5-1 cm groot. De mannelijke bloem heeft drie meeldraden en twee honingschubben, terwijl de vrouwelijk bloem drie stempels en n honingschub heeft.

De struik komt voor langs rivieren, sloten, in grienden en open loofbossen.

Bron: Wikipedia.nl

Standplaats: zon/halfschaduw
Grondsoort: alle
Volwassen hoogte: 200 - 250 cm
Bloeitijd: maart - april
Bloemkleur: wit/gele katjes
Bladkleur: groen

Winterhardheid: (-26,0 tot -23,4 ºC), USDA zone 5b
Snoei:
Toepassing:
Herkomst: Japan

Opmerking: soms bandvormige takken, snijgroen

Bloei: de beroemde wilgenkatjes
Volwassen hoogte: 6/10 meter
Grondsoort: vochtig, voedzaam
Standplaats: zon, halfschaduw
Bladvorm: lang, spits,
Winterhardheid: zeer goed, kan extreme winters overleven
Snoei: Vormsnoei toepassen in de wintermaanden, knotten in februari/maart

Opmerking:
De katwilg vormt meestal een struik, maar kan ook een boom vormen, die tot 6 (10) m hoog kan worden. Ze komen voor in grienden en aan rivieroevers. De katwilg is gemakkelijk vegetatief te vermeerderen en wordt dikwijls aangeplant vanwege de lange twijgen, die voor het vlechten van manden gebruikt worden. De dikkere takken worden als bonenstaken gebruikt. Ook worden ze soms geknot en vormen dan een knotwilg. De zilverwitte, mannelijke katjes worden als sierkatjes gebruikt in onder meer kerststukjes.

Bron: wikipedia

De gewone vlier is mooi in het landschap, maar minder geschikt voor tuinen.
Er zijn wel veel prachtige rassen, die helaas te weinig worden aangeboden.
Alle vlieren hebben grote witte bloemschermen in juni, in de herfst gevold door trossen met bessen, waar spreeuwen en merels dol op zijn.
De vlier gedijt in de zon en schaduw op elke grondsoort.

De gewone vlier is mooi in het landschap, maar minder geschikt voor tuinen.
Er zijn wel veel prachtige rassen, die helaas te weinig worden aangeboden.
Alle vlieren hebben grote witte bloemschermen in juni, in de herfst gevold door trossen met bessen, waar spreeuwen en merels dol op zijn.
De vlier gedijt in de zon en schaduw op elke grondsoort.

Bloemkleur: wit
Bessen: zwart
Bloeitijd: mei- juni
Blad: geel, diep-ingesneden, smal
Hoogte: 3 meter.
Zeer winterhard.

De gewone vlier is mooi in het landschap, maar minder geschikt voor tuinen.
Er zijn wel veel prachtige rassen, die helaas te weinig worden aangeboden.
Alle vlieren hebben grote witte bloemschermen in juni, in de herfst gevold door trossen met bessen, waar spreeuwen en merels dol op zijn.
De vlier gedijt in de zon en schaduw op elke grondsoort.

De gewone vlier is mooi in het landschap, maar minder geschikt voor tuinen.
Er zijn wel veel prachtige rassen, die helaas te weinig worden aangeboden.
Alle vlieren hebben grote witte bloemschermen in juni, in de herfst gevold door trossen met bessen, waar spreeuwen en merels dol op zijn.
De vlier gedijt in de zon en schaduw op elke grondsoort.

Nieuwe cultivar

De gewone vlier is mooi in het landschap, maar minder geschikt voor tuinen.
Er zijn wel veel prachtige rassen, die helaas te weinig worden aangeboden.
Alle vlieren hebben grote witte bloemschermen in juni, in de herfst gevold door trossen met bessen, waar spreeuwen en merels dol op zijn.
De vlier gedijt in de zon en schaduw op elke grondsoort.

De gewone vlier is mooi in het landschap, maar minder geschikt voor tuinen.
Er zijn wel veel prachtige rassen, die helaas te weinig worden aangeboden.
Alle vlieren hebben grote witte bloemschermen in juni, in de herfst gevold door trossen met bessen, waar spreeuwen en merels dol op zijn.
De vlier gedijt in de zon en schaduw op elke grondsoort.

Deze heester bloeit in april-mei met witte pluim vormige bloemen. Na de bloei krijgt hij trossen kleine rode bessen.
Het blad van deze heester is geel. in de winter verliest hij zijn blad maar is wel winterhard.
De standplaats is zonnig tot half schaduw.

Het is een vrij lage struik, blderen dubbel gezaagd.
De bloempluimen van deze heester doen denken aan de geitenbaard en spiraea.
Zet de planten achteraan in de heesterborder: de pluimen vallen van een afstand al op.
Ze groeien op iedere grondsoort in de zon of halfschaduw.

Winterhard: ja
Bloem: witte pluim in juli - augustus
Blad: samengesteld en diep ingesneden, verkleurd door het hele groeiseizoen van groen naar oranjegeel tot rood.
Snoei: vroeg in de winter
Standplaats: goed waterdoorlatend, zon tot halfschaduw

Standplaats: Zonnig/ Halfschaduw
Grondsoort: Voedzame en Vochtige grond
Bladkleur: Groen
Planthoogte: 20 cm
Wintergroen/Bladhoudend: Nee
Afstand tussen de rijen: 20 cm
Zaaien kas: Januari / Februari
Zaaien Vollegrond: Februari tot Oktober
Oogsten: Oktober tot April.

Toepassing: Moestuin

Bijzonderheden: Kan enige vorst doorstaan, geschikt voor bijna elke teelt.

Bloei: Juni/Juli, witte Camellia-achtige bloemen
Volwassen hoogte: 3/4 meter
Grondsoort: voedzaam, humusrijk, goed gedraineerd
Standplaats: zon, halfschaduw, beschut
Bladvorm: smal, prachtige verkleuringen in de herfst
Winterhardheid: redelijk, jonge planten beschermen tegen de strenge vorst.
Snoei: vrijwel geen snoei nodig
Opmerkingen:Bast schilfert af op oudere leeftijd, gebruik deze plant als solitair

Bloei: Juni/Juli, witte Camellia-achtige bloemen
Volwassen hoogte: 3/4 meter
Grondsoort: voedzaam, humusrijk, goed gedraineerd
Standplaats: zon, halfschaduw, beschut
Bladvorm: smal, prachtige verkleuringen in de herfst
Winterhardheid: redelijk, jonge planten beschermen tegen de strenge vorst.
Snoei: vrijwel geen snoei nodig
Opmerkingen:Bast schilfert af op oudere leeftijd, gebruik deze plant als solitair

Bloei: juni/juli korte, licht hangende witte trosjes. klokvormige bloem
Volwassen hoogte: 8/10 meter
Grondsoort: voedzaam, humusrijk, goed gedraineerd
Standplaats: zon, beschut
Bladvorm: breed ovaal tot rond
Winterhardheid: goed
Snoei: vrijwel geen snoei nodig
Opmerkingen: Het gaat om een niet al te grote familie van nog geen tweehonderd soorten in ca een dozijn genera. Het zijn heesters en bomen met een heel groot gebied waar ze voorkomen (niet in Afrika of Australi).

Uit de hars van een aantal boomsoorten (uit het geslacht Styrax) (familie Styracaceae) wordt Benzohars gewonnen.

Benzohars is rijk aan de aromatische verbinding benzozuur. Het woord Benzo stamt af van het arabische luban zjawi ("wierook uit Java") waarbij de eerste lettergreep verdween en de a in een e veranderde (benzjawi).

Bron: Wikipedia

Bloei: juni/juli korte, licht hangende roze trosjes. klokvormige bloem
Volwassen hoogte: 8/10 meter
Grondsoort: voedzaam, humusrijk, goed gedraineerd
Standplaats: zon, beschut
Bladvorm: breed ovaal tot rond
Winterhardheid: goed
Snoei: vrijwel geen snoei nodig
Opmerkingen: Het gaat om een niet al te grote familie van nog geen tweehonderd soorten in ca een dozijn genera. Het zijn heesters en bomen met een heel groot gebied van voorkomen (niet in Afrika of Australi).

Uit de hars van de een aantal boomsoorten uit het geslacht Styrax (familie Styracaceae) wordt Benzohars gewonnen.

Benzohars is rijk aan de aromatische verbinding benzozuur. Het woord Benzo stamt af van het arabische luban zjawi ("wierook uit Java") waarbij de eerste lettergreep verdween en de a in een e veranderde (benzjawi).

Bron: Wikipedia

Bloei: juni/juli korte, licht hangende roze trosjes. klokvormige bloem
Volwassen hoogte: 8/10 meter
Grondsoort: voedzaam, humusrijk, goed gedraineerd
Standplaats: zon, beschut
Bladvorm: breed ovaal tot rond
Winterhardheid: goed
Snoei: vrijwel geen snoei nodig
Opmerkingen: Het gaat om een niet al te grote familie van nog geen tweehonderd soorten in ca een dozijn genera. Het zijn heesters en bomen met een heel groot gebied van voorkomen (niet in Afrika of Australi).

Uit de hars van de een aantal boomsoorten uit het geslacht Styrax (familie Styracaceae) wordt Benzohars gewonnen.

Benzohars is rijk aan de aromatische verbinding benzozuur. Het woord Benzo stamt af van het arabische luban zjawi ("wierook uit Java") waarbij de eerste lettergreep verdween en de a in een e veranderde (benzjawi).

Bron: Wikipedia

Bloei: juni/juli korte, licht hangende roze trosjes. klokvormige bloem
Volwassen hoogte: 8/10 meter
Grondsoort: voedzaam, humusrijk, goed gedraineerd
Standplaats: zon, beschut
Bladvorm: breed ovaal tot rond
Winterhardheid: goed
Snoei: vrijwel geen snoei nodig
Opmerkingen: Het gaat om een niet al te grote familie van nog geen tweehonderd soorten in ca een dozijn genera. Het zijn heesters en bomen met een heel groot gebied van voorkomen (niet in Afrika of Australi).

Uit de hars van de een aantal boomsoorten uit het geslacht Styrax (familie Styracaceae) wordt Benzohars gewonnen.

Benzohars is rijk aan de aromatische verbinding benzozuur. Het woord Benzo stamt af van het arabische luban zjawi ("wierook uit Java") waarbij de eerste lettergreep verdween en de a in een e veranderde (benzjawi).

Bron: Wikipedia

Kleur:

Groen blad, witte bloem
mooie witte bessen.

hoogte ongeveer 45 cm.






:




















Fustcode:

800

In de volle zon zullen er meer witte of roze bessen aankomen, die een geruime tijd aan de heester blijven hangen.
Regelmatig snoei van twee- of driejarige takken is nodig om een losgoeiende heester in model te houden
De takken zijn dun nog zo dun dat ze met een gewoon snoeischaar kunnen worden afgeknipt.
De hoogte bedraagt 1,5 meter.
De bloemen zijn minder belangrijk dan de grote bessen.
De heesters gedijen in de zon en schaduw, in beschutte stadstuinen of op de volle wind.

In de volle zon zullen er meer witte of roze bessen aankomen, die een geruime tijd aan de heester blijven hangen.
Regelmatig snoei van twee- of driejarige takken is nodig om een losgoeiende heester in model te houden
De takken zijn dun nog zo dun dat ze met een gewoon snoeischaar kunnen worden afgeknipt.
De hoogte bedraagt 1,5 meter.
De bloemen zijn minder belangrijk dan de grote bessen.
De heesters gedijen in de zon en schaduw, in beschutte stadstuinen of op de volle wind.